Արտիստը շարադրություն
Հեղինակը պատմում է , որ հինգ ամիս էր ինչ նա Օդեսայում էր , բայց արդեն չորորդ անգան փոխել էր սենյակը : Վերջապես նա բնակություն է հաստատում քաղաքի կենտրոնում : Տանտիրուհին սինյորա Ստեֆանիան էր , որի ամուսինը մահացել էր և նրան թողել էր նոտաների մի մեծ կապոց և ծանոթություն իտալացի արտիստների հետ : Նրա դուստրը Լուիզան երգում էր , պատրաստվում էր մեկնել Իտալիա ձայնը մշակելու : Նրանց ապրուստի միակ միջոցը սենյակներ վարձով տալն էր : Բոլորվ ճաշում էին նույն սենիակում , Լուիզան դաշնամուր էր նվագում , այդ պահին ներս մտավ 16-17 տարեկան մի պատանի : Նրան բոլորը արտիստ էին անվանում:Նա շատ տխուր էր , մայրը նորից հիվանդացել էր : Հարևանները հիացմունքով էին խոսում նրա մասին , և քանի որ հեղինակը չէր ճանաչում Լևոնին , նրանք որոշեցին բոլորով գնալ և տեսնել արտիստի հիվանդ մորը : Նրա հայրը հարբեցող է եղել և նրանց ժառանգություն չի թողել : Դուրս գալիս Լևոնը մի ոսկե դրամ է բերում և դնում սինյոր Կավալլարոի գրպանը , որը վերջինս դրել էր հիվանդ կնոջ բարձի տակ :Նա շատ համառն էր : Իր մոտ մի ծրար էր պահում ,որի մեջ Լուիզայի նկարն էր հետևյալ մակագրով<<իմ ապագա երկրպագուհին-Լուիզա>>:Սինյոր կավալլարոն մեկնում էր , բոլորը ճանապարհում էին նրան , մեկ ամսից էլ Լուիզան պիտի մեկներ նրա մոտ : Լևոնը Լուիզաին մի
արծաթե գրչակոթ էր նվիրել
, որպեսզի Լուիզան հաճախ նամակներ գրի իրեն :
Հասավ վեռջապես
Լուիզայի ուղևորության օրը:Լևոնը ուշանում էր,բոլորը սպասում էին նրան,վերջապես եկավ,
ծաղկեփնջով ,շատ երջանիկ էր մինչև լսեց,որ Կավալլարոն եկել էր Միլան հատուկ Լուիզային
դիմավորելու :Մի օր սինյորՍտեֆանիան նամակ է ստանում Կավալլարոյից,վերջինս գրում է,որ
մի հայտնի պրոֆեսոր խոստանում է Լուիզային շատ առաջ տանել:Լևոնը սպասում է,որ Լուիզան
նույն օրը նամակ է ուղղարկել իրեն:Օրիորդը կատարել էր իր խոստումը:Բայց այդ եղավ նրա
առաջին ու վերջին նամակը:
Երկար ժամանակ
արտիստը աշխատում էր նավահանգստի պանդոկներում ,որպեսզի փող հավաքի և մեկնի Միլան
`Լուիզայի մոտ:Նա գումարը պահում է կոշիկի մեջ, սակայն նրան կողոպտում են,տանում են
կոշիկներն ու բաճկոնը:Լևոնը խենթի պես իրեն պատեպատ էր խփում:Մի շաբաթ շարունակ Լևոնը
փնտրում էր իր կորուստը ,սակայն ապարդյուն:
Եվ մի օր, առաջին անգամ կողոպտվելուց հետո,Լևոնի
աչքերում ուրախություն երևաց:Նա նվագում էր
շոգենավում,և մի բարի մարդ իմանալով , որ Լևոնը
երազում է գնալ Միլան , օգնում է նրան : Եվ նա ոգևորված էր , քանի որ գնալու
է Լուիզայի մոտ , սակաին այդ պահին իմանում է , որ Լուիզան Միլանում չէ և արդեն ամուսնացել
է :
Լևոնը ցնցվում է այդ
նորությունից : Նա գումարը թողնում է տանը , հրաժեշտ է տալիս բոլորին և հեռանում է
: Լևոնին հանել էին ջրից նավաստիները <<Խերսոն>> շոգենավի տակից , որը
նրան երկու շաբաթից պետք է տաներ Իտալիա:
No comments:
Post a Comment